‘Hoe moeten we nou?’ vraag ik aan mijn vriend. We staan op een berg, ergens in de Franse Pyreneeën. Zo’n honderd meter onder ons de refuge waar we vannacht sliepen. Een paar honderd meter boven ons de bergkam waar je overheen kunt, volgens het boekje de mooiste route terug naar het dal. Lees meer…
Dit hoofdstuk komt uit Water, mijn nieuwe boek. Lees je liever een pdf? Dat kan – stuur me even een mail: ingeduine@gmail.com Onderdeel van het grotere geheel ’Sorry, ik kon de ingang niet vinden. Ik ben wel drie keer heen en weer gefietst,’ begin ik te ratelen tegen de vrouw Lees meer…
Iedere maandag een stukje online. Dat is mijn voornemen. Ik zal niet zeggen dat het een ‘moetje’ is, het is juist iets wat ik graag wil: schrijven! En toch… door er zo’n doel aan te hangen, wordt het juist een moetje… en dat wil ik eigenlijk niet. ‘Jij moet altijd Lees meer…
‘Bergenaren zijn heel chauvinistisch,’ zeg ik tegen mijn collega. Ze was hier pas een keer eerder en weet dat de binnenstad verkozen is als beste. Ooit. Daarom dacht ze dat Bergen op Zoom meer inwoners had. Veel groter was. Een beetje zoals Breda. Bergenaren slaan niet alleen op de grote Lees meer…
Ik ga eigenlijk nooit op zondagochtend. Dan voelt het bos niet van mij, maar van de mannen. Vrijwel altijd rijden ze in clubjes van 3 of 4. In het zwart. Strijdkleuren om elkaar op te hitsen. Sneller, harder. Sneller, harder. Ik hoor het geraas van de banden, de neuzen die Lees meer…
‘Ik wil bij de band kijken,’ zegt mijn zoontje. Hij wijst met zijn vingertje. Daar wil ‘ie naartoe. Daar! Naar het podium. We slalommen langs de mensen, de foodtrucks, de bar. Dat het een ietwat zijige coverband is, maakt hem niet uit. Alles is goed, hij heeft toch nog nooit Lees meer…
‘Ben ik een goede moeder geweest?’ vroeg mijn moeder aan het einde van haar leven. Natuurlijk wilde ik het liefst ja tegen haar zeggen. Tegen het zielige hoopje mens dat ze inmiddels was geworden, het mensje dat overal hulp bij nodig had, niet meer zelf naar de wc kon en Lees meer…
‘Moeten we nu stil zijn?’ vraagt mijn zoontje. Hij zit bij mij op schoot, gloeiend. We knikken. ‘Ja, sstttt.’ Net op tijd voor ‘De Taptoe’ plukken we ‘m uit bed. Hij kan niet slapen; vanmiddag sliep ‘ie drieënhalf uur en eigenlijk heeft ‘ie geen slaapje meer nodig. Maar ja, bijna Lees meer…
‘Ik twijfelde de afgelopen dagen of deze sessie is wat ik nu nodig heb.’ Zo, ik gooi het maar meteen op tafel. Dan weet de schrijfcoach ook meteen hoe ik erin zit. ‘Ik heb het idee dat ik al best ver klaar ben, met de eerste versie van Water. En nu Lees meer…
We waren hier al eerder, in theater De Maagd. Afgelopen september, bij Popmonument, twee maanden na haar dood. Een concert op anderhalve meter. Dat mijn vriend en ik er na twee jaar Corona weer eens uit waren, dat was wat het gek maakte. Geen moment dacht ik écht aan mijn moeder, Lees meer…