Mijn nieuwe boek Water is nog lang niet af, ik heb niet eens een uitgever en toch schreef ik alvast een heel stuk van het dankwoord. 

Ik lijk wel een student. 

Toen ik nog als docent werkte, kreeg ik van meerdere studenten een eerste versie van de afstudeerscriptie. Die bestond dan uit een inhoudsopgave, een aantal lege pagina’s en een bibliografie van drie titels. Ach, dacht ik dan, die eerste versie is work in progress. Het komt vast goed.

Wat er wel al vaak in stond was het voorwoord. Daarin werd iedereen geprezen: familie, vrienden, huisgenoten, geliefdes. Ook ik werd soms genoemd en alvast in een zinnetje bedankt voor de goede en fijne begeleiding.

Let wel: ik had dan nog niets gedaan. De student was immers pas begonnen, hooguit een week of vier, vijf. Misschien had ik één keer een gesprek gevoerd over het vraagstuk waar de student mee aan de slag ging. Een keer een peptalk gegeven. Of een keer gebeld met het bedrijf. 

En ook de student had nog weken aan werk liggen: literatuuronderzoek doen, interviews afnemen, conclusies trekken om uiteindelijk advies te kunnen geven. 

Ik moest er altijd een beetje om lachen. Konden ze de tijd die ze in het schrijven van het voorwoord hadden gestoken niet beter besteden aan waar het om ging? Hun project! 

En nu doe ik dus precies hetzelfde, terwijl ik nog maanden, misschien zelfs jaren, aan schrijfwerk heb liggen.  

Waarom? 

Ik wil alvast visualiseren dat mijn boek af is, de blijdschap die ik dan voel, het vertrouwen dat ik heb dat mijn verhaal andere mensen kan inspireren.

En het afgelopen jaar heb ik geleerd dat dankbaarheid voelen een manier is om dingen naar je toe te trekken die je graag wil ‘manifesteren’. Mijn boek Water dus.

Daarom schrijf ik alvast mijn dankwoord. Ook al is mijn eerste versie nog absoluut work in progress.  

Het is niet alleen een ‘trucje’. Ik ben ook écht dankbaar. Voor waar ik nu sta, ondanks – of juist dankzij – alles wat er het afgelopen jaar gebeurd is. Voor de mensen die ‘toevallig’ op mijn pad zijn gekomen en tegelijkertijd ben ik gewoon keihard mijn boek aan het manifesteren…

Is dat dan wat mijn studenten deden als ze hun lege eerste versie met dankwoord inleverden? Hun afstuderen manifesteren?

Jammer dat ik dat pas zie nu ik geen docent meer ben. Anders was dit mijn eerste tip: schrijf je dankwoord aan het begin van je afstudeeronderzoek. 

Moet je je scriptie ergens in de komende weken nog inleveren en heb je nog geen dankwoord? Schrijf het dan alsnog. 

En doe het vooral omdat het fijn is om stil te staan bij wat je hebt bereikt, om de afsluiting van een belangrijke periode in je leven alvast te vieren. En vooruit… ook om je afstuderen te manifesteren. 
Dan doe ik dat met mijn boek 🙂