‘Heeft u een leuke vakantie gehad mevrouw? Bent u nog op reis geweest?’

Ik slik. Moet ik nu liegen?

Om mij heen klinkt het opgewonden geroezemoes van studenten, met op hun laptops niets-aan-de-handfoto’s van blauwe luchten, zonnige stranden. Zorgeloze kiekjes waarop ze met een cocktail in hun hand proosten op het goede leven. 

Ik wil de stemming niet bederven. Zij kunnen er ook niets aan doen. Ik ben nieuw hier. Dit is mijn eerste lesdag op mijn nieuwe werkplek: de Ad-academie in Roosendaal, opleiding HRM. Deze studenten kennen mij niet. Ze weten niet van mijn moeder. Moet ik ze hiermee lastigvallen?

Ploeteren
Maar als ik iets heb geleerd van deze afgelopen periode is het wel dat mijn emoties inhouden mij niet helpt. Dat doorgaan alsof er niets aan de hand is resulteert in ploeteren, zwoegen en bijna kopje onder gaan. En dat dit uiteindelijk niemand helpt. Mij niet… en dus ook de studenten niet.

‘Eehm, eigenlijk niet,’ zeg ik, terwijl ik hoop dat ik niet in tranen uitbarst – er zijn natuurlijk grenzen. ‘Mijn moeder is in de zomervakantie overleden.’ Ik wil er alweer overheen praten en het over hun vakantie hebben, maar de dames vragen door. Was je moeder al lang ziek? Hoe oud was ze? En nog meer vragen die ik nu alweer vergeten ben, omdat ik zo onder de indruk ben van hun empathie en sensitiviteit. Eigenschappen die hen zeker te weten gaan helpen in het HRM-vakgebied. 

Open en eerlijk
Ik beantwoord hun vragen, we praten nog wat, en daarna gaan we weer verder met de workshop. Bijna alsof er niets gebeurd is, hoewel er juist wél iets is gebeurd. Een beetje zoals het leven zelf… 

Zie je wel, denk ik, als ik aan het einde van de middag terug naar huis fiets. Het is zó belangrijk om als docent jezelf niet te verliezen, om open en eerlijk te zijn. Waarom doe ik dat eigenlijk niet vaker?

En waarom zei ik niet gewoon dat deze zomer de meest heftige van mijn leven was, maar dat ik er tegelijkertijd ontzettend veel van heb geleerd? Dat ik anders in het leven sta. En dat ik wel op reis ben geweest; dat ik een innerlijke reis heb gemaakt, dankzij mijn moeder.