Ik weet nu hoe al die schaatsers op de Olympische Spelen van Peking zich voelen. Het wachten op de uitslag. De tijd die langzaam wegtikt. De ogen op het scorebord, op de baan naar de tegenstander, of strak en gespannen Lees meer…
Ik zit in kleermakerszit op mijn yogamat. Ogen dicht, handen op mijn knieën, dekentje onder mijn billen. Het is het begin van de les, waarbij we altijd op deze manier beginnen. De stilte opzoeken en thuiskomen bij jezelf, zoals mijn Lees meer…
Als de dag van gisteren weet ik het nog. Op mijn studentenkamer in Tilburg zag ik jou voor het eerst naar olympisch goud knallen. Ik vond het geweldig. Terwijl ik studeerde en geen flauw idee had wat mijn doel in Lees meer…
Dit boek, voor mijn oudersop mijn tandvlees geschrevenDaarna begon ’het leven’en verdween het weer net zo snel Toch een babyeen nieuw huisEen echt thuis Een verpleeghuisis nooit een thuisal zegt de slogan van wel De dood kwam toch nog snelEn Lees meer…
Ze zeggen dat rouw in golven komt, dat je van tijd tot tijd overspoeld wordt door de zee. Met golven die hoog, hoger, hoogst zijn. Of is rouw een stroomversnelling in een rivier? Het ene moment is het rustig. Het Lees meer…
’Daar hebben we de lastmeter voor.’ De urologieverpleegkundige staat op en pakt een van de folders uit het rek achter haar. Ze legt ’m opengevouwen op tafel en schuift het papier naar ons toe. ’Als u dit op invult en Lees meer…
Vandaag brand ik een kaarsEen kaarsje voor mijn moederIn stilte neem ik afscheid van dit jaar Het volgende wordt beter, zeggen zeOf, nou ja, dat zeggen we tegen elkaar En ook al lijkt het soms eeuwig te duren:de wanhoop, uitzichtloos, Lees meer…
Ik heb geen zin om mijn gebruikelijke rondje in het bos te lopen. Wat het is, weet ik niet. Misschien had mijn moeder wel gelijk toen ze zei dat een Zeeuw altijd naar het water trekt. Dus dat is wat Lees meer…
Shit. Daar in de verte op het bospad, twee van die enorme honden. Opgewonden rennen ze rondjes om elkaar heen. Het baasje staat ernaast en doet niks. Maar gelukkig, hier links is een zijpad, een ontsnappingsmogelijkheid. Ik zucht. De vorige Lees meer…
Het is september 2011. Tien jaar geleden. We zitten in de woonkamer van zijn ouders. Wat doen we? Ik weet het niet precies. Ik weet alleen nog dat we zitten te wachten tot zijn ouders thuiskomen van hun afspraak met Lees meer…