‘Waar zijn de racefietsers?’ vraagt mijn zoontje. We gingen toch naar de racefietsers kijken, waar blijven ze dan? Al een half uur staan we te wachten op een eersteklas plek: het balkon van opa en oma, dat uitkijkt op de Steenbergseweg.

Vandaag komt de Vuelta voorbij. Twee jaar later dan eigenlijk de bedoeling was, want Corona. Mooi voor hem, als baby had hij er toch niets van meegekregen. Nu is hij drie en klimt hij zelf het keukentrapje op voor een nog beter zicht.

Af en toe horen we gefluit vanaf de vluchtheuvel. Pas op, let op! Driftig zwaait de agent met zijn vlaggetje heen en weer als auto’s van Movistar of Jumbo Visma hem passeren. Auto’s van de Vuelta-organisatie of een agent op de motor. Maar geen racefietsers. Nog niet. Straks. Even geduld nog. 

We horen een helikopter. Ja, dan moeten ze er bijna zijn. We klappen en juichen voor de kopgroep van een man of zes, zeven. Voor wie, geen flauw idee. Ze gaan zo snel voorbij. 

Mijn zoontje gaat er maar eens bij zitten. Even uitrusten op de onderste tree.

‘De rest komt zo hoor,’ zeggen we, in de wetenschap dat het peloton op een minuut of twee rijdt – dat zagen we net op de televisie in de woonkamer. 

O, daar heb je ze al. Snel! Ik til hem op, boven de muur uit, zodat hij het kan zien. 

Hij loopt rood aan, begint te krijsen, dikke druppels over zijn wangen. ‘Ik wil niet getild worden!’ Hij wilde toch uitrusten, nog even zitten; waarom til ik hem dan op? 

‘Wilde je het dan niet zien?’ vragen we, als hij enigszins gekalmeerd is. 

‘Straks,’ zegt hij. Ze komen straks toch weer? 

Nee, ze zijn nu klaar. Ze komen hier niet meer voorbij. Dit was het. 

Opnieuw een driftbui. Hoe kan het nu al klaar zijn? 

Dan begrijp ik het. De laatste wielerwedstrijd die we zagen was de Ronde van Oud-Vossemeer. Urenlang zoefden de racefietsers voorbij: beloften, junioren, elite, mannen en vrouwen reden hun rondjes op het parcours langs het huis van opa. De hele dag door.

Geen buitenlandse toppers of superbekende namen. Maar eigenlijk net zo leuk; de hele dag door racefietsers kijken in plaats van heel lang wachten voor flits-flits-weg. Misschien zelfs wel leuker – niet alleen voor hem.