‘Bergenaren zijn heel chauvinistisch,’ zeg ik tegen mijn collega. Ze was hier pas een keer eerder en weet dat de binnenstad verkozen is als beste. Ooit.

Daarom dacht ze dat Bergen op Zoom meer inwoners had. Veel groter was. Een beetje zoals Breda.

Bergenaren slaan niet alleen op de grote trom als het Vastenavend is. 

Toen ik op de middelbare school zat, wist ik zeker dat ik hier nooit wilde wonen. Ik wilde weg. Naar Amsterdam of Utrecht. Naar de grote stad. Want wat was er hier nou te doen? Ook vandaag zitten de terrassen niet vol, hoewel het vrijdag is en hartstikke zonnig. 

En nu woon ik hier toch – zelfs in het dorp naast de kleine stad, vlakbij het bos. In tien minuutjes fiets ik naar de Grote Markt. 

Klaar met lunchen, we doen nog een rondje. Kijk dit is De Maagd, daar De Peperbus. En hier, het Markiezenhof met een tentoonstelling vanuit het Rijksmuseum. 

‘Het lijkt wel een beetje Frans,’ zegt mijn collega als we bij het Beursplein staan.

Ik vertel over die keer dat we met 5vwo van ’t Rijks naar Parijs gingen. ‘Als je het Markiezenhof gewend bent, stelt dit écht niets voor,’ grapte een van mijn klasgenoten toen we buiten voor het Louvre stonden. Wij lachen – hij wist zelf ook wel hoe absurd zijn grap was. 

‘Hier beeld ik me altijd in dat ik onder het Rijksmuseum door fiets,’ zeg ik nu zelf bloedserieus terwijl ik naar de Gevangenepoort wijs. ‘En daar ligt ons poppodium.’ 

Parijs, Amsterdam. Het Louvre, het Rijksmuseum. En dan natuurlijk Bergen op Zoom en het Markiezenhof. Gewoon in hetzelfde rijtje.

‘Je hoeft hier niet geboren te zijn om hier vandaan te willen komen,’ zie ik op een van de gevels staan als ik naar huis fiets. Dat klopt, denk ik. Meteen daarna: ik ben een echte Bergenaar geworden, net zo chauvinistisch.

Of ben ik gewoon enthousiast? Da’s ook een Frans woord. 

Bergs chauvinisme, Bergs enthousiasme – het slaat allebei hard op de grote trom… En niet alleen als het Vastenavend is.