Maak er wat van (augustus 2017) ‘Maak er wat van Inges,’ zegt mijn moeder als ze me bij mijn arm pakt. Ze ligt in een wit hemd en ik zit naast haar, op de rand van het bed. Haar ogen zijn dof. Van de pijn, de wanhoop? Of is ze Lees verder…
‘Is het al warm buiten?’ De verkoopster bij de bakker veegt het zweet van haar voorhoofd.‘Nee, het is nu lekker,’ antwoord ik. Het kippenvel op m’n armen trekt langzaam weg. Het is hier veel warmer dan buiten door de ovens die op 200 graden staan te loeien. ‘Ik zie op Lees verder…
‘Ik huil om oma,’ zeg ik tegen mijn zoontje. ‘Omdat die weg is?’‘Ja, en omdat ze vandaag eigenlijk jarig zou zijn.’‘Gingen wij taart eten?’ Ja. We zouden vandaag een taartje eten voor haar 60e verjaardag. Eigenlijk had ik een dagje extra opvang voor mijn zoontje geregeld. Op de geboortedag van mijn moeder Lees verder…
Dit hoofdstuk komt uit Water, mijn nieuwe boek. Lees je liever een pdf? Dat kan – stuur me even een mail: ingeduine@gmail.com Onderdeel van het grotere geheel ’Sorry, ik kon de ingang niet vinden. Ik ben wel drie keer heen en weer gefietst,’ begin ik te ratelen tegen de vrouw Lees verder…
‘Ben ik een goede moeder geweest?’ vroeg mijn moeder aan het einde van haar leven. Natuurlijk wilde ik het liefst ja tegen haar zeggen. Tegen het zielige hoopje mens dat ze inmiddels was geworden, het mensje dat overal hulp bij nodig had, niet meer zelf naar de wc kon en Lees verder…
‘Ik twijfelde de afgelopen dagen of deze sessie is wat ik nu nodig heb.’ Zo, ik gooi het maar meteen op tafel. Dan weet de schrijfcoach ook meteen hoe ik erin zit. ‘Ik heb het idee dat ik al best ver klaar ben, met de eerste versie van Water. En nu Lees verder…
’Dit trauma wil gezien worden,’ zei schrijfcoach Maaike Molhuysen vorig jaar zomer tegen me, terwijl ik zat te snikken achter mijn laptop. We hadden net haar kritische kanttekeningen besproken die ze bij de zoveelste versie van Rampzomer had, de YA-roman waar ik al drie jaar aan werkte. Kort na de publicatie Lees verder…
Twee jaar voor mijn moeders dood zei haar osteopaat dat ’haar water stil stond’. Nu zit ik bij hem in de wachtkamer. Op zoek naar antwoorden, hoewel ik niet precies weet welke vragen ik eigenlijk heb. Op de radio The River van Bruce Springsteen. Als klein meisje dacht ik altijd Lees verder…
Dit is een van de hoofdstukken uit Water, het manuscript waar ik aan werk. ‘Hij zei dat het water in mijn lichaam stil staat.’ Mijn moeder kijkt me niet aan. ‘Tsja, wat wil je verder nog horen?’ ‘O.’ Het is het enige wat ik uit kan brengen. Ik krijg een Lees verder…
Zo moet Lidy uit de Verdronkene zich gevoeld hebben. Het is vroeg in de ochtend als ik de deur achter me sluit, vriend en kind nog in diepe slaap. Ik ga op pad, net als Lidy, het personage uit de roman van Margriet de Moor over de watersnoodramp van 1953. Door weer Lees verder…